Το Σάββατο 19/5/2018, ο σύλλογος μας πραγματοποίησε ημερήσια εκδρομή στο μαγευτικό Ναύπλιο.
Πρωί πρωί, 50 άτομα ξεκινήσαμε από το Βαλτεσινίκο και την Τρίπολη με κατεύθυνση το Ναύπλιο. Τα πρώτα δείγματα εντός πούλμαν, από τους συμμετέχοντες, έδειχναν ότι θα περάσουμε αρκετά καλά. Κέφι, τραγούδι, αστεία αλλά και η απαραίτητη εκπαίδευση στη δηλωτή, εκμηδένισαν την απόσταση.
Πρώτος σταθμός μας το πολύ ωραίο Λαογραφικό Μουσείο Ναυπλίου, στην παλιά πόλη. Σπάνια εκθέματα που μας γυρίζουν πίσω στις εποχές του Καποδίστρια, φωτίζοντας κομμάτια της καθημερινότητας και του τρόπου ζωής τους.
Το πρόγραμμα κυλάει όπως έχει σχεδιαστεί και ακριβείς στο ραντεβού μας, στις 11.30 συναντάμε την υπεύθυνη του χώρου τέχνης Ναυπλίου ‘Φουγάρο’ στην είσοδο του παλιού κονσερβοποιείου, που σε τίποτα δεν θυμίζει την αρχική του χρήση. Τα μικρά παιδιά ξεκινάνε αμέσως με μία αφήγηση παραμυθιού. Μετά κατευθείαν για το εργαστήρι “Stencil & Graffiti”. Τα παιδιά γυμνασίου και πάνω, είχανε την πρώτη τους επαφή με την κεραμική τέχνη.
Οι μεγάλοι βρήκαν ευκαιρία να θαυμάσουν τις εκθέσεις που φιλοξενούνται εκεί και μετά να απολαύσουν ένα παγωμένο καφέ κάτω από την δροσιά που προσφέρει το πυκνό φύλλωμα των δένδρων. Πρόκληση για να μετεξελιχθεί ο παγωμένος καφές σε παγωμένη μπύρα.
Γύρω στις δύο το μεσημέρι, μεγάλοι και μικροί αγκαλιά με τα δημιουργήματα τους, στο πούλμαν και πίσω στην παλιά πόλη, ελεύθεροι για ένα ελαφρύ γεύμα και μια περιήγηση στα σοκάκια με τα πολλά μαγαζιά.
Η ώρα πήγε 17.30 και ο οδηγός έτοιμος να μας ανεβάσει στο Παλαμήδι. Η βόλτα μας μέσα στο εντυπωσιακό κάστρο μας οδήγησε και στη φυλακή του Κολοκοτρώνη. Τα λίγα δευτερόλεπτα που μείναμε στον μικρό αυτό χώρο ήταν αρκετά για να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι ο «Γέρος του Μοριά» δεν ήταν τυχαία αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821.
Στο τέλος της διαδρομής δύο δρόμοι υπήρχαν. Ο ένας προς το πούλμαν για όσους δεν ήθελαν να «χαλάσουν το προξενιό» και ο άλλος προς τα σκαλιά, 999 λένε, που οδηγούν στο κέντρο της πόλης. Το τελικό αποτέλεσμα το ίδιο και οι δύο ομάδες ραντεβού στο λιμάνι και επιβίβαση για επιστροφή στη βάση μας.
Στο δρόμο της επιστροφής, παρά τους αρχικούς σχεδιασμούς, το τραγούδι και το ‘καραόκε’, απομάκρυναν κάθε σκέψη για έναν υπνάκο στα κλεφτά. Και έτσι χωρίς να το καταλάβουμε, στις 10 το βράδυ ξαναβρεθήκαμε στην πλατεία του Βαλτεσινίκου, υποσχόμενοι ότι θα το επαναλάβουμε πολύ σύντομα!
Πλήρες φωτογραφικό υλικό στην κατηγορία φωτογραφίες
